Οι υπόλοιποι δηλώνουν ότι επιθυμούν μια σχέση , όχι όμως με σκοπό την περαιτέρω ανάπτυξή της αλλά κυρίως για τα ωφελήματα που μπορεί να τους προσφέρει αυτή , πχ ακούγεται συχνά το «βαρέθηκα να είμαι μόνος», «θα ήταν καλό να έχω έναν/μια σύντροφο» κλπ. (Psychiatric Rehabilitation Journal,2017)

Τα εμπόδια που παρουσιάζονται για μια σχέση μέσα από το πρίσμα μιας Ψυχικής Ασθένειας είναι πολλά. Καταρχήν το στίγμα: Πολλοί άνθρωποι δηλώνουν ότι έχουν «εγκαταλειφθεί» από μια νέα γνωριμία μόλις αυτή πληροφορήθηκε άμεσα ή έμμεσα την ύπαρξη της ασθένειας. Ένα δεύτερο μεγάλο εμπόδιο είναι η γενικότερη οικονομικοκοινωνική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένα άτομο με ψυχική ασθένεια καθώς συνήθως απέχει από την εργασία του ή είναι άνεργος, και σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι αυτόνομο κι ανεξάρτητο στην διαβίωση του (διαμονή με γονείς, οικονομική εξάρτηση από αυτούς κλπ). Τέλος πολλά από τα άτομα με κάποια ψυχική ασθένεια δηλώνουν ότι έχουν υπάρξει πριν σε μια επιβαρυντική για την ασθένειά τους σχέση κι έτσι τώρα λειτουργούν αποφευκτικά σε κάθε ενδεχόμενο σύνδεσής τους με κάποιο άλλο άτομο.

Αν και η Γνωσιακή Θεραπεία προσφέρει αρκετά σημαντικό υποστηρικτικό πλαίσιο στην κατεύθυνση της ανάπτυξης ερωτικών και συναισθηματικών σχέσεων των ατόμων με ψυχική ασθένεια, αυτό που πρέπει πρώτα από όλα να αναπτυχθεί είναι οι κατάλληλες υποδομές για αρχική αύξηση της κοινωνικοποίησης των ατόμων αυτών, μέσα από πλαίσια εργασιακής τους αποκατάστασης και κοινωνικών ευκαιριών, ώστε η ανάπτυξη και προσωπικών σχέσεων να έρθει ως αποτέλεσμα των κοινωνικών δεξιοτήτων των ίδιων των ατόμων. Σε αυτό το κομμάτι είμαστε όμως ακόμα πίσω.

Μερσινιάς Θωμάς, Κλινικός Ψυχολόγος MSc

©mersinias.gr