Ο τραυματικός δεσμός αναφέρεται στο σχηματισμό ενός ισχυρού συναισθηματικού δεσμού, σχεδόν αδιάσπαστου, λόγω επαναλαμβανόμενων κύκλων βίας, μεταξύ θύματος και θύτη (είτε είναι σύντροφος, ερωτικός παρτενέρ, φίλος/φίλη, σύζυγος ή κάποιες φορές κι ένας εντελώς άγνωστος). Το γεγονός ότι η κακοποίηση έρχεται συχνά σε κύκλους – πράγμα που πολύ απλά σημαίνει ότι η βία διανθίζεται προοδευτικά με θετική ενίσχυση εξηγεί, εν μέρει, γιατί τα θύματα δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν τους κακοποιητές τους. Χαρακτηριστική συμπεριφορά αποτελεί η αντιστροφή εξουσίας εντός της σχέσης, στην οποία ο θύτης αφού βλάψει το θύμα, μπορεί να ζητήσει συγγνώμη εκλιπαρώντας για συγχώρεση ή να συμπεριφέρεται με μεγάλη αγάπη και εκπληκτική τρυφερότητα. Ωστόσο, αργά ή γρήγορα, εμφανίζεται ο επόμενος κύκλος βίας, μπερδεύοντας κι αποπροσανατολίζοντας το θύμα.

Τα εγκληματολογικά στερεότυπα είναι οι πεποιθήσεις των ανθρώπων σχετικά με τα τυπικά χαρακτηριστικά δραστών που σχετίζονται με συγκεκριμένους τύπους εγκλημάτων.

Για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι έχουν κοινές πεποιθήσεις σχετικά με τα τυπικά χαρακτηριστικά των τρομοκρατών (καταγωγή Μέσης Ανατολής, Μουσουλμάνοι άνδρες μετανάστες), για τους παιδεραστές (λευκοί, μεσήλικες παντρεμένοι άνδρες), για τους μικροεμπόρους ναρκωτικών (αμόρφωτοι, νέοι Αφροαμερικανοί άνδρες ή μετανάστες). καθώς και πολλών άλλων τύπων εγκληματιών. Σε μεγάλο βαθμό αυτά τα στερεότυπα έχουν «χτιστεί» εξαιτίας του κινηματογράφου και των προφίλ που οι δράστες τέτοιων εγκλημάτων παρουσιάζουν στις ανάλογες ταινίες.

Οι άνθρωποι, κατά πλειοψηφία, υποτιμούν την θετική εντύπωση που δίνουν σε μια πρώτη συνάντηση με άλλους ανθρώπους. Είναι αυτό που ονομάστηκε The Liking Gap. Η ερώτηση «ήμουν άραγε αρκετά καλός/ή;» είναι μια ερώτηση πάρα πολύ συχνή σε διαφορετικές καταστάσεις, και μάλιστα ασχέτως από τον βαθμό που επιθυμούμε την επιβεβαίωση, και σε πολλά επίπεδα πχ μια ερωτική γνωριμία, μια συνέντευξη εργασίας, μια κοινωνική εκδήλωση κα.

Η αιτία αυτού του φαινομένου έγκειται κυρίως στο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ,αδυνατούν , να κατανοήσουν την μη λεκτική έκφραση των ανθρώπων γύρω τους.

Η πλειονότητα των ανθρώπων αναμένει από τους υπόλοιπους να είναι ειλικρινείς. Επίσης όμως, η πλειονότητα των ανθρώπων θα πει τουλάχιστον ένα ψέμα ημερησίως. Σοκαριστικό; Αληθινό Από το αθώο ψέμα φυσικά, ως το ψέμα εξαπάτησης , η απόσταση είναι τεράστια. Και δεν λένε όλοι οι άνθρωποι ψέμα με σκοπό να εξαπατήσουν. Πολλές φορές και για να προστατέψουν. Το ψέμα όμως παραμένει ψέμα, κι ακόμα κι αν εξυπηρετεί έναν καλό συγκεκριμένο σκοπό, φθίνει την επικοινωνία. 

Πρόκειται για το φαινόμενο κοινωνικής ψυχολογίας, σύμφωνα με το οποίο οι άνθρωποι αποφεύγουν να βοηθήσουν κάποιον που κινδυνεύει όταν άλλα άτομα είναι παρόντα . Το φαινόμενο απασχόλησε για πρώτη φορά τα ΜΜΕ στις ΗΠΑ το 1964, όταν μια νεαρή γυναίκα, η Kitty Genovese, δολοφονήθηκε έξω από το διαμέρισμα της σε κεντρική περιοχή της Νέας Υόρκης. Περίπου 38 γείτονες της βρίσκονταν εκεί κατά τη διάρκεια του συμβάντος, όμως κανείς δεν έκανε τίποτα για να βοηθήσει. Από τότε άρχισαν διάφορα πειράματα με στόχο την κατανόηση και εξήγηση του φαινομένου.

Σε κάθε επικοινωνία μας, ο σκοπός είναι να μεταφέρουμε τα όσα σκεφτόμαστε στον συνομιλητή μας με τρόπο που θα τα κατανοήσει ώστε και πιθανόν να τα αποδεχθεί. Η απαραίτητη προϋπόθεση κάθε επικοινωνίας είναι η θετική ατμόσφαιρα, αυτή δημιουργεί κι αναπαράγει εμπιστοσύνη. Η επικοινωνία μας είναι λεκτική αλλά και μη λεκτική.

Είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι , διαβάζουμε τα μη λεκτικά μηνύματα των συνομιλητών μας πολλές φορές μέσα στην ημέρα, αλλά και μεταδίδουμε ανάλογα άπειρα μηνύματα. Σε όλη την μη λεκτική επικοινωνία μας υπάρχουν σημεία τα οποία είναι ο κορμός αυτής της επικοινωνίας: