Όταν ένα συναίσθημα ενεργοποιείται επαναλαμβανόμενα σε μικρό χρονικό διάστημα, τότε δημιουργεί κυρίαρχη διάθεση. Μια τέτοια διάθεση για παράδειγμα δείχνει να έχει δημιουργηθεί για μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού τώρα στην εποχή της πανδημίας που διανύουμε, ουσιαστικά μια μόνιμη συναισθηματική κατάσταση με συνδυασμένα στοιχεία φόβου και αγωνίας. Γενικά ο φόβος ενεργοποιεί το άτομο να αναλάβει δράση για την αποφυγή κινδύνου, κι αυτή είναι η θετική πλευρά του. Η αγωνία από την άλλη , παρόλο που στο μυαλό όλων εκλαμβάνεται σαν ηπιότερη και πιο ακίνδυνη συναισθηματική κατάσταση από τον φόβο , είναι στην πραγματικότητα πιο επιβαρυντική καθώς είναι πολύ μεγαλύτερης διάρκειας, μια ισχυρής έντασης διαρκής διέγερση για επικείμενο κίνδυνο, άλλες φορές πραγματικό κι άλλες όχι, η οποία είναι και πολύ εξαντλητική οργανικά. Όταν ο φόβος και η αγωνία ενεργοποιούνται ταυτόχρονα γεννιέται η κατάσταση άγχους.
Ο όρος dysthymia καθιερώθηκε στο χώρο της Ψυχολογίας και της Ψυχιατρικής από την ελληνική λέξη με το αρνητικά φορτισμένο πρόθεμα δυσ- και τη λέξη θυμός (με την αρχαιοελληνική έννοια της ψυχής). Ουσιαστικά δηλαδή η έννοια του κακόκεφου. Ως κλινικός όρος όμως, η δυσθυμία δεν πρέπει να συγχέεται με αυτό που στην καθημερινότητα αντιλαμβανόμαστε σαν απλή έλλειψη καλής διάθεσης και ονομάζουμε κακοκεφιά, καθώς κλινικά η Δυσθυμία αποτελεί ειδικό τύπο Κλινικής Κατάθλιψης. Η κυριότερη διαφορά της Δυσθυμίας με την Κατάθλιψη είναι η ένταση και η διάρκεια των συμπτωμάτων, στην δυσθυμία έχουν ηπιότερη ένταση αλλά πολύ μεγαλύτερη χρονική διάρκεια.
Νέα έρευνα αποδεικνύει πως η επικεντρωμένη στο τραύμα ψυχοθεραπεία λειτουργεί πολύ αποτελεσματικά. Η διαταραχή του μετατραυματικού στρες μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα που έχουν βιώσει οι ίδιοι ή έχουν βρεθεί ως θεατές μπροστά ένα τραυματικό συμβάν όπως πολεμική σύγκρουση, σεξουαλική επίθεση, φυσική καταστροφή ή τρομοκρατική πράξη. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν αναδρομές αναβίωσης, εφιάλτες, ισχυρό άγχος, καθώς και ανεξέλεγκτες σκέψεις για το συμβάν αυτό.
Μια νέα μελέτη που έγινε από το νοσοκομείο Northbay και το UC Berkeley διαπιστώνει ότι μια απλή πρακτική αίσθησης δέους μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε αίσθημα διαχρονικότητας κι αυτό να αποβάλλει άγχος, την μοναξιά που νιώθουμε και να μειώσει την κατάθλιψη. Το δέος δείχνει να ανακουφίζει ακόμη και από τον πόνο. Ενώ η "The Awe Study", όπως έχει ονομαστεί, δεν έχει ακόμη επίσημα δημοσιευτεί, ωστόσο οι συγγραφείς της Jake Eagle και Michael Amster, θέλοντας να βοηθήσουν τους εργαζόμενους στην υγειονομική περίθαλψη και τα μέλη της ιατρικής κοινότητας τα οποία δοκιμάζονται σκληρά και ψυχικά (πέρα από σωματικά) κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έχουν μοιραστεί στοιχεία αυτής τους της έρευνας σε επίσημα κανάλια.
Κατά Freud η κατάθλιψη είναι θυμός ο οποίος είναι στραμμένος προς τον εαυτό μας. Αν και απλοϊκή αυτή η προσέγγιση, πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει ισχυρή σύνδεση μεταξύ αισθήσεων θυμού και κατάθλιψης. Μελέτες έχουν δείξει ότι το 1/3 ατόμων με κατάθλιψη εμφάνισε κάποια στιγμή και επεισόδια θυμού. Κι αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί τα άτομα με κατάθλιψη υποφέρουν συχνά κι από έντονες «εσωτερικές» επικριτικές φωνές του εαυτού τους για την αδυναμία τους να ξεφύγουν από την κατάθλιψη, κάτι που δημιουργεί φαύλο κύκλο με τα αισθήματα αναξιότητας τους , που εύκολα οδηγούν σε θυμό.
Η κατάσταση καραντίνας έχει δημιουργήσει πίεση και άγχος στους περισσότερους. Ο περιορισμός εξωτερικών μετακινήσεων και δραστηριοτήτων , φέρνει σε όλους περισσότερη ενασχόληση μπροστά στην οθόνη (κινητό, υπολογιστής, τηλεόραση) , κάτι το οποίο επιφέρει πρόσθετο στρες. Αυτό προκαλεί πολύ συχνά το Computer vision syndrome (CVS), το οποίο έχει επιπτώσεις και ψυχολογικές και οργανικές.
