Συναισθηματικό φαγητό ορίζεται η οποιαδήποτε πρόσληψη τροφής με σκοπό την ρύθμιση συναισθημάτων κι όχι οργανικής ανάγκης. Για αυτό και συνήθως η κατανάλωση τροφής αφορά επιβαρυντικά για την υγεία τρόφιμα (υψηλή ζάχαρη, πολλά λιπαρά) που μας γεμίζουν όμως ευχαρίστηση , καθώς ουσιαστικά δεν ταΐζουμε το στομάχι μας αλλά τα συναισθήματά μας. Κυρίως συναισθήματα κενού-έλλειψης, και λύπης-άγχους. Τρώμε για να ανταπεξέλθουμε στο άγχος και τη νευρικότητα που νοιώθουμε ή για να καταπνίξουμε τη στεναχώρια μας και το κενό που νοιώθουμε. Άλλες φορές, τρώμε από ανία ή θυμό, επίσης χωρίς οργανικά να πεινάμε. Όλα αφορούν συναισθήματα , αρνητικά συνήθως, λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης και χαμηλής αυτοεκτίμησης μας.

Η κατανάλωση τέτοιων τροφών καλύπτουν πολύ πρόσκαιρα την συναισθηματική ευχαρίστηση που αναζητάμε , ενώ περισσότερο αυτό που δίνουν είναι μια δραματική αύξηση του σωματικού μας βάρους. Τα συναισθήματα κενού και λύπης τότε μεγαλώνουν , και η αναζήτηση του συναισθηματικού φαγητού γίνεται ολοένα και συχνότερη, πιο έντονη αλλά και πιο ενοχική.

Οι καθοριστικοί παράγοντες που πυροδοτούν τον συναισθηματικό φαγητό είναι:

Ο καρκίνος, επίσης γνωστός ως κακοήθης όγκος ή κακοήθες νεόπλασμα, είναι μία ομάδα ασθενειών που έχουν σχέση με την αφύσικη κυτταρική ανάπτυξη με πιθανότητα εισβολής ή διάδοσης σε άλλα μέρη του σώματος. Δεν είναι όλοι οι όγκοι καρκινικοί. Ο καλοήθης όγκος δεν κάνει μεταστάσεις σε άλλα μέλη του σώματος. Υπάρχουν πάνω από 100 διαφορετικά γνωστά είδη καρκίνου που επηρεάζουν την ανθρώπινη υγεία.

Όλοι οι άνθρωποι δεν αντιδρούμε το ίδιο στις ίδιες καταστάσεις. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα , στην ίδια κατάσταση άλλοι να αγχώνονται ελάχιστα κι άλλοι πολύ ως και δυσβάσταχτα. Τι είναι αυτό που κάνουν οι άνθρωποι που αγχώνονται λιγότερο ή όπως συχνά συνηθίζουμε να λέμε «αγχώνονται όσο πρέπει»;

Απαντώντας γενικά θα πούμε ότι έχουν αυτοέλεγχο κι αυτοπεποίθηση. Ποια άλλα στοιχεία όμως είναι αυτά που μπορούν να αποτελέσουν στρατηγικές αντιμετώπισης του άγχους μας;

Η Κατάθλιψη στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων, είναι μια κατάσταση ησυχίας, στεναχώριας και μοναξιάς που κάποιοι «άτυχοι» άνθρωποι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στην ζωή τους. Η πραγματικότητα όμως δεν είναι αυτή. Η Κατάθλιψη είναι μια ιδιαιτέρως ανήσυχη κι επιβλαβής κατάσταση για την ανθρωπότητα σήμερα, κι απασχολεί πολλούς περισσότερους ανθρώπους από όσους ίσως πιστεύουμε: πάνω από 30 εκατομμύρια Αμερικανοί, και κοντά στα 25 εκατομμύρια Ευρωπαίοι.

Στην Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία , ο βασικός μας άξονας είναι η αλλαγή των γνωστικών στρεβλώσεων του θεραπευόμενου. Γνωστικές στρεβλώσεις είναι σφάλματα στην σκέψη που καταστούν την ανταποκρινόμενη σε αυτήν την σκέψη συμπεριφορά, δυσλειτουργική για το άτομο. Αυτές οι σκέψεις αν και εύκολα ορίζονται απο το άτομο, δύσκολα τροποποιούνται χωρίς την βοήθεια ειδικού. Μια από τις βασικές γνωστικές στρεβλώσεις είναι η εξατομίκευση. Όταν έχω αυτήν την γνωστική στρέβλωση, θεωρώ εσφαλμένα τον εαυτό μου επίκεντρο των πραγμάτων που συμβαίνουν , συνήθως αρνητικών, με αποτέλεσμα να αισθάνομαι και υπεύθυνος ακόμα και για πράγματα που είναι τελείως έξω από μένα. 

Η αντιμετώπιση του άγχους, εξαρτάται από την νοοτροπία που έχουμε απέναντι σε ότι μας συμβαίνει. Υπάρχει η νοοτροπία του στρες, την οποία υιοθετούν πολλοί άνθρωποι στην ζωή τους, και ορίζεται ως την στάση εκείνη που δηλώνει ότι όσο πιο κουραστική γενικά μια κατάσταση, τόσο μεγαλύτερο το άγχος που την συνοδεύει. Λείπουν δηλαδή οι ρεαλιστικές και αναλυτικές παράμετροι του γεγονότος που μπορούν πραγματικά να μας δείξουν ότι ο κόπος που απαιτεί μια κατάσταση από εμάς, δεν συνάδει ανάλογα με το άγχος που θα μας δημιουργήσει. Σε κάποιες δε περιπτώσεις μπορεί να είναι και αντιστρόφως ανάλογη (πχ μια βαριά σωματική άσκηση μπορεί να είναι κι εξαιρετικά αγχολυτική).

Πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ (Ιουν.2018) προσπάθησε να δημιουργήσει μια μετρήσιμη κλίμακα της νοοτροπίας του άγχους, που τελικά είναι κι αυτή που διαμορφώνει το υποκειμενικό μας άγχος τόσο σε ένταση όσο και σε έκταση απέναντι στο κάθε γεγονός.