Μια απο τις πρώτες κουβέντες που ακούω απο σχεδόν κάθε άνθρωπο που έρχεται στο γραφείο μου είναι το "θέλω να γίνω καλά". Αυτό που συνήθως εννοεί βέβαια είναι "θέλω να νιώθω καλά". Είναι φυσικό οι πελάτες ψυχοθεραπείας να αποζητούν εσπευσμένα την ανακούφιση από τα συμπτώματά τους,  και όλα τα επώδυνα συναισθήματα που τα συνοδεύουν. Αλλά ταυτόχρονα, πολλές φορές συμβαίνει να μην θέλουν να αλλάξουν τις θεμελιώδεις άμυνες που θα τους επιτρέψουν να αναπτύξουν και να ξεπεράσουν τις ψυχολογικές τους ασθένειες. Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται μια βασική αλλαγή στην ταυτότητά τους, είτε είναι θετική είτε αρνητική. Πολλές δε φορές, φοβούνται και την παραμικρή αλλαγή ακόμα κι αρνητικών πραγμάτων του περιβάλλοντός τους, απλά γιατί τους είναι οικείο. Είναι σύνηθες το έμμεσο αίτημα «κάντε με καλά, χωρίς να αλλάξουμε τίποτα». Για αυτό και ξεχωρίζω, άλλο το θέλω να νιώθω καλά, και τελείως διαφορετικό πράγμα το θέλω να γίνω καλά.

Με το περήφανο ανάστημά τους, την ταχύτητα τους, τον συνδυασμό ηρεμίας και δύναμης, τα άλογα έχουν εμπνεύσει τον άνθρωπο εδώ και αιώνες. Σε πίνακες ζωγραφικής, σε ταινίες, σε βιβλία, αποτέλεσαν σύμβολα πίστης και αγάπης.

Το άλογο έχει ένα υπερ-ανεπτυγμένο ένστικτο απέναντι στον κίνδυνο και την επιθετικότητα. Θα αντιληφθούν τον αρνητισμό πολύ πριν αυτός εκφραστεί στην οποιαδήποτε μορφή του. Για αυτό και συνήθως οι εκπαιδευτές στους αρχάριους αναβάτες λένε χαριτολογώντας « είσαι καλός άνθρωπος; Εάν ναι μην το φοβάσαι το άλογο».

Τα άλογα έχουν συμπεριληφθεί στο φάσμα της θεραπείας του ανθρώπου εδώ και δεκαετίες. Ένα άρθρο στο Διεθνές Περιοδικό Κλινικής και Υγείας Ψυχολογίας (Rothe, Vega, Torres, Soler, & Pazos, 2005) προσφέρει κάποιες ενδείξεις. Τα άλογα έχουν χρησιμοποιηθεί στη Θεραπεία Υποβοηθούμενης από τα ζώα (AAT) από τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Στην ψυχοθεραπεία που διευκολύνεται από τα ιπποειδή, η αλληλεπίδραση με τα άλογα βοηθά τους ασθενείς να διερευνήσουν τα συναισθήματά τους.

Η συναισθηματική σεξουαλική κακοποίηση είναι μια σχετικά άγνωστη αλλά πολύ συνηθισμένη μορφή κακοποίησης γονέα προς παιδί. Δεν περιλαμβάνει ασέλγεια ούτε σωματική βία. Σπάνια αναγνωρίζεται από τους δράστες, από τα θύματα ή από τον περίγυρο ως κακοποίηση. Απεναντίας, ο κόσμος συνηθίζει να τη βλέπει ως «υπερβολική αγάπη» ή ότι «του/της έχει μεγάλη αδυναμία».

Οι συνέπειές της όμως είναι πολλές φορές εξίσου σοβαρές με αυτές της ασέλγειας, ενώ η βαθιά άρνηση που την περιβάλλει, προκαλεί μεγάλη σύγχυση στο άτομο-παιδί, το κάνει να μην εμπιστεύεται την ίδια του την πραγματικότητα.

Η δυναμική διεκδίκηση των ατομικών δικαιωμάτων δεν υποδηλώνει εγωκεντρισμό και επιθετική διάθεση. Επιθετικότητα εκφράζουμε όταν για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας παραβιάζουμε τα δικαιώματα των άλλων και αδιαφορούμε για τις ανάγκες τους. Η επιθετικότητα ακόμα και αν μας προσφέρει κάποια αισθήματα αυτοδικαίωσης ή εκφόρτισης, μακροπρόθεσμα διαταράσσει τις σχέσεις μας και απομακρύνει του άλλους από κοντά μας. Από την άλλη πλευρά η υποχωρητικότητα δημιουργεί αισθήματα καταπίεσης και η καταπίεση οδηγεί σε εκρήξεις. Η ψύχραιμη διεκδίκηση των ατομικών μας δικαιωμάτων είναι βασική προϋπόθεση για την δημιουργία αρμονικών σχέσεων.

Οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοπεποίθηση δεν εμπιστεύονται τις ικανότητές τους και εξαρτώνται πολύ από τη γνώμη των άλλων. Αποφεύγουν την ανάληψη ευθυνών και τις πρωτοβουλίες διότι φοβούνται την αποτυχία. Δεν αποδέχονται τον εαυτό τους έτσι όπως είναι και αισθάνονται ότι πρέπει να είναι πάντοτε ευπροσάρμοστοι και καθωσπρέπει για να γίνονται αποδεκτοί. Συνήθως «προγραμματίζονται» να λειτουργούν με τον τρόπο αυτό από την παιδική τους ηλικία. Έχουν υποστεί την αυστηρή κριτική και τις υπερβολικές απαιτήσεις των γονέων ή την υπερπροστασία και την παρεμπόδιση της ανεξαρτησίας τους. Οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοπεποίθηση αισθάνονται ασφαλείς μόνο αν οι άλλοι τους αγαπούν χωρίς να τους κρίνουν ή να τους απορρίπτουν. Αισθάνονται σημαντικοί όταν οι άλλοι τους αναγνωρίζουν επειδή κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους ή πετυχαίνουν τα σχέδιά τους. Κατά βάθος πιστεύουν ότι για να αξίζουν και να τους δεχτούν οι άλλοι δεν θα έπρεπε να είχαν ελαττώματα και να έκαναν λάθη. Λόγω της ευαισθησίας που τους χαρακτηρίζει αισθάνονται συχνά πληγωμένοι, ταραγμένοι και θυμωμένοι από τις απόψεις και τις κριτικές των άλλων.

Ομαδική ψυχοθεραπεία ορίζεται ως η θεραπεία πολλών ατόμων ταυτόχρονα εντός μίας συνεδρίας. Αρχικά εφαρμόστηκαν ως λύση ανάγκης σε στρατιώτες κυρίως του Βιετνάμ, για διαταραχές συμπεριφοράς που παρουσίασαν (βλ. Dr.Scott Peck “Μετά τον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο» - εκδ.ΛΙΒΑΝΗ), για λόγους καθαρά κόστους και χρόνου. Στην διάρκεια όμως των θεραπειών αυτών διαπιστώθηκαν ποικίλα επιπλέον οφέλη για τους θεραπευόμενους με αποτέλεσμα να ανεβεί η αξία της ομαδικής ως ψυχοθεραπευτικής μεθόδου ,κατακόρυφα. Μιας αξίας που έγκειται κυρίως στις διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των θεραπευομένων εντός της συνεδρίας.

Μορφές και είδη Ομαδικής Ψυχοθεραπείας

Υπάρχουν ποικίλες μορφές ομαδικής ψυχοθεραπείας, μορφές που κατηγοριοποιούνται σύμφωνα με τους ρόλους των ατόμων που λαμβάνουν μέρος στην συνεδρία.

Καταρχήν θα πρέπει εδώ να αναφέρουμε ότι όλες οι ατομικές ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι όπως η συμπεριφοριστική, η ανθρωπιστική, η πελατοκεντρική κ.α , έχουν προσαρμόσει την διαδικασία τους ώστε να μπορούν να είναι εφαρμόσιμες σε πολλά άτομα ταυτόχρονα με σχετικά ίδια καλά αποτελέσματα.

Η Διπολική Διαταραχή, παλαιότερα αναφερόμενη ως μανιοκατάθλιψη, ανήκει στην κατηγορία των σοβαρότερων ψυχικών παθήσεων. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από εναλλασσόμενα επεισόδια (φάσεις) μανίας και κατάθλιψης, καθώς επίσης και πολλές φορές ψυχωτικά συμπτώματα. Τα αίτια της διπολικής διαταραχής παραμένουν άγνωστα αλλά η εκδήλωση και η πορεία της ασθένειας επηρεάζεται έντονα από ψυχοκοινωνικούς παράγοντες .Κλινικά η εικόνα που παρουσιάζει ο ασθενής, ακόμα και εκτός “επεισοδίου”, έχει κυρίαρχο σύμπτωμα την κατάθλιψη.

Μανία είναι η κατάσταση στην οποία ο ασθενής έχει υποκειμενική αντίληψη του εαυτού του. Δηλαδή έχει μια εικόνα ψευδή για τον εαυτό του με ροπή προς την παντοδυναμία (υπερβολικές εκφάνσεις σε πολλούς τομείς ταυτόχρονα από πχ τα ψώνια μέχρι τις πολλαπλές σχέσεις.) Διακατέχεται συνήθως από ένα έντονο ευφορικό αίσθημα, παίρνει υψηλά ρίσκα, ενώ κατά διαστήματα εμφανίζει έντονες εκρήξεις θυμού (ειδικά κατά την προσπάθεια της οριοθέτησης) και κυκλοθυμία  (σύντομες και έντονες εναλλαγές του συναισθήματος από χαρά σε λύπη αλλά και το αντίθετο).