Το άγχος δεν εκφράζεται σε όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο, ούτε στον ίδιο βαθμό. Επίσης κάθε άγχος δεν είναι στον ίδιο βαθμό εμφανής έκφραση, ούτε στους γύρω ούτε σε εμάς τους ίδιους. Πολλές συμπεριφορές λαμβάνονται , ειδικά από τον περίγυρο, ως «παραξενιές» αλλά ουσιαστικά πρόκειται για εκφράσεις άγχους και μάλιστα άγχους που συνδέεται με τραύμα.

Η έρευνα έχει αποδείξει μια σημαντική σχέση μεταξύ τραύματος και πολλών συμπτωμάτων άγχους, διαπιστώνοντας έτσι ότι εμπειρίες μας από την παιδική μας ηλικία (αλλά και πέραν αυτής), συχνά οδηγούν σε εκδηλώσεις συμπεριφορών άγχους που εμφανίζονται και στην ενήλικη ζωή.

• Τα άτομα με διατροφικές διαταραχές έχουν υγιή εξωτερική εμφάνιση αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να είναι άρρωστα. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να αντιληφθούμε πραγματικά την κατάσταση της υγείας , ακόμη και οργανικής, απλά και μόνο από την εμφάνιση του ατόμου κι από το σωματικό του βάρος ή τον βαθμό που το σώμα του φαίνεται όμορφο ή όχι

Η αποφυγή είναι μια πολύ συνήθης , σχεδόν αυτοματοποιημένη, κι αρκετά ελκυστική στρατηγική αντιμετώπισης των δυσάρεστων συναισθημάτων. Κι ενώ βραχυπρόθεσμα προσφέρει άμεση ανακούφιση , έχει αρνητικές και δυσάρεστες συνέπειες μακροπρόθεσμα. Η εύρεση της σωστής ισορροπίας μεταξύ του τι να κρατάμε και ένα επεξεργαζόμαστε και τι να απομακρύνουμε από δυσάρεστα συναισθήματα αλλά και σκέψεις, είναι το κλειδί για μια ζωή πιο ουσιαστική,

Η ανάπτυξη του αυθεντικού εαυτού μας και η αναγνώριση των αξιών που μας εμπνέουν, μπορεί να χρησιμεύσει ως το αντίδοτο στην αποφυγή και τελικά την επίτευξη της επιθυμητής αυτής ισορροπίας.

Το άγχος, καλό ή κακό, πυροδοτεί μια ψυχοβιολογική αντίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό. Ως καλό άγχος εννοούμε αυτό που μπορεί να αποτελέσει κίνητρο, και τελικώς να ενισχύσει την απόδοση μας σε συγκεκριμένη κατάσταση ή περιβάλλον. Το «κακό» άγχος μπορεί να είναι χρόνιας φύσης ή οξύ και έντονο. Ενώ ο υγιής εγκέφαλος επεξεργάζεται το καλό άγχος προσαρμοστικά, το κακό άγχος μπορεί να οδηγήσει σε δυσπροσαρμοστική επεξεργασία με μόνιμες επιπτώσεις στη δομή, τη λειτουργία και την πλαστικότητα του εγκεφάλου μας, με αλλαγές να παρατηρούνται επίσης στο σχήμα των νευρώνων, τη συνδεσιμότητα και τον αριθμό των κυττάρων.

Οι κρίσεις πανικού δεν εμφανίζονται σε όλα τα άτομα με τους ίδιους πυροδότες. Ενώ η έκφανση και ή έκβασή τους ακολουθεί συγκεκριμένο μοτίβο, οι γενεσιουργές αιτίες διαφέρουν , για αυτό και ποικίλουν και οι πυροδότες. Οι οποίοι είναι πολύ σημαντικό να εξερευνηθούν στην Ψυχοθεραπεία και να αναλυθούν , γιατί αποτελούν μεγάλο κομμάτι της λύσης του προβλήματος.

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ( OCD ), είναι μία ψυχική πάθηση που χαρακτηρίζεται από παράλογες σκέψεις, ιδέες, εικόνες (εμμονές – ιδεοληψίες ή ψυχαναγκασμούς) και οδηγεί τους πάσχοντες σε επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές ( καταναγκασμούς). Πολλές φορές είναι πιθανό να υπάρχει μόνο μία από τις δύο συνθήκες (μόνο ψυχαναγκασμοί ή μόνο επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές), αλλά και πάλι πρόκειται για ΙΔΨ.

Αυτός που πάσχει από ΙΔΨ, συνήθως είναι ικανός να συνειδητοποιήσει ότι οι ψυχαναγκαστικές ιδέες του είναι παράλογες και προσπαθεί να τις αγνοήσει ή να τις σταματήσει. Αυτό έχει ως τελικό αποτέλεσμα σταδιακά να αυξάνεται η το άγχος του. Τελικά, συνήθως καταφεύγει στην εκτέλεση ψυχαναγκαστικών πράξεων, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μειώσει τα επίπεδα του άγχους του και να κατευνάσει τα δυσφορικά του συναισθήματα που ολοένα αυξάνονται.