Στην Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία , ο βασικός μας άξονας είναι η αλλαγή των γνωστικών στρεβλώσεων του θεραπευόμενου. Γνωστικές στρεβλώσεις είναι σφάλματα στην σκέψη που καταστούν την ανταποκρινόμενη σε αυτήν την σκέψη συμπεριφορά, δυσλειτουργική για το άτομο. Αυτές οι σκέψεις αν και εύκολα ορίζονται απο το άτομο, δύσκολα τροποποιούνται χωρίς την βοήθεια ειδικού. Μια από τις βασικές γνωστικές στρεβλώσεις είναι η εξατομίκευση. Όταν έχω αυτήν την γνωστική στρέβλωση, θεωρώ εσφαλμένα τον εαυτό μου επίκεντρο των πραγμάτων που συμβαίνουν , συνήθως αρνητικών, με αποτέλεσμα να αισθάνομαι και υπεύθυνος ακόμα και για πράγματα που είναι τελείως έξω από μένα. 

Η αντιμετώπιση του άγχους, εξαρτάται από την νοοτροπία που έχουμε απέναντι σε ότι μας συμβαίνει. Υπάρχει η νοοτροπία του στρες, την οποία υιοθετούν πολλοί άνθρωποι στην ζωή τους, και ορίζεται ως την στάση εκείνη που δηλώνει ότι όσο πιο κουραστική γενικά μια κατάσταση, τόσο μεγαλύτερο το άγχος που την συνοδεύει. Λείπουν δηλαδή οι ρεαλιστικές και αναλυτικές παράμετροι του γεγονότος που μπορούν πραγματικά να μας δείξουν ότι ο κόπος που απαιτεί μια κατάσταση από εμάς, δεν συνάδει ανάλογα με το άγχος που θα μας δημιουργήσει. Σε κάποιες δε περιπτώσεις μπορεί να είναι και αντιστρόφως ανάλογη (πχ μια βαριά σωματική άσκηση μπορεί να είναι κι εξαιρετικά αγχολυτική).

Πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ (Ιουν.2018) προσπάθησε να δημιουργήσει μια μετρήσιμη κλίμακα της νοοτροπίας του άγχους, που τελικά είναι κι αυτή που διαμορφώνει το υποκειμενικό μας άγχος τόσο σε ένταση όσο και σε έκταση απέναντι στο κάθε γεγονός.

Ο αριθμός των ναρκισσιστών στις μέρες μας δείχνει να αυξάνεται. Οι παράγοντες που αυτό συμβαίνει , δείχνουν να είναι αρκετοί με προεξέχοντα τον ρόλο των socialmedia. Το Φύλο δεν έχει σημασία στον ναρκισσισμό, καθώς και το πεδίο που αυτός εκφράζεται. Στον σεξουαλικό τομέα απλώς εκφράζεται πιο έντονα καθώς η σεξουαλικότητά μας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας.

Οι άνθρωποι γοητεύονται εύκολα από έναν ναρκισσιστή γιατί πολύ απλά αυτός ξέρει πως να κερδίζει τους ανθρώπους. Επιπλέον η αλαζονεία του μεταφράζεται σχεδόν αυτόματα σε αυτοπεποίθηση και σιγουριά, ειδικά από άτομα που αυτά τους λείπουν.

Η Χ, μια νέα κοπέλα,  ήρθε στην θεραπεία επειδή δεν μπορούσε να σταματήσει το μυαλό της από το να ανησυχεί σχεδόν για τα πάντα. «Μπορείτε να με κάνετε να σταματήσω να σκέφτομαι;» ήταν μια από τις πρώτες φράσεις της.

Η Χ είχε αποκτήσει εμμονή με τον έλεγχο του μέλλοντος, κατηγορώντας βαθιά τον εαυτό της για το παρελθόν.

Η διάρκεια της Ψυχοθεραπείας για το κυρίαρχο μείζον αίτημα του ασθενή είναι καθορισμένη και συνήθως «προσυμφωνημένη» με τον ίδιο, αφού θα πρέπει να ενημερώνεται για αυτήν από τις πρώτες συνεδρίες. Αναλόγως του μοντέλου της ψυχοθεραπείας που ακολουθείται , ορίζεται και ο χρόνος, στα πλαίσια των τεχνικών που ακολουθούνται. Στην Γνωσιακή  για παράδειγμα, ο χρόνος θεραπείας ορίζεται στους 6 μήνες για την θεραπεία μιας συγκεκριμένης ψυχικής ασθένειας. Υπάρχουν περιπτώσεις όμως στις οποίες ο ασθενής έχει παράλληλα αιτήματα που βγαίνουν στην διάρκεια της θεραπείας, ή που ανακύπτουν. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ο επαναπροσδιορισμός των στόχων είναι επιτακτικός σε τακτά διαστήματα εντός της θεραπείας. Για παράδειγμα είχα γυναίκα ασθενή που προς το τέλος της θεραπείας της κι ενώ πήγαιναμε προς την ολοκλήρωση, βίωσε ξαφνικό θάνατο συγγενικού της προσώπου. Σε μια άλλη περίπτωση , ασθενής μου, άντρας νεαρής ηλικίας , στο μέσο της θεραπείας βίωσε απώλεια της εργασίας του (απόλυση) κι αυτό δημιούργησε νέα αιτήματα στην θεραπεία. Ακόμα όμως και στην περίπτωση που το αίτημα θεραπείας παραμένει σταθερό από την αρχή ως το τέλος, χρειάζεται απόλυτη αφοσίωση του ασθενή στην θεραπεία και τις οδηγίες της, ώστε να υπάρξουν τα σωστά αποτελέσματα στον σωστό χρόνο.

Σχεδόν σε κάθε ψυχοθεραπεία , αργά η γρήγορα έρχονται οι αμφιβολίες του ασθενή για τον ίδιο του τον εαυτό , την ικανότητα του να καλυτερέψει τα πράγματα, κι αν τελικά αξίζει να το προσπαθήσει. Σκέψεις όπως «δεν θα αλλάξω ποτέ», «η ζωή μου είναι ένα χάος» και άλλες παρόμοιες έρχονται στον μυαλό του χωρίς να τις θέλει. Η βάση όλων αυτών των σκέψεων είναι η ανασφάλεια που νοιώθει. Κι εδώ έρχεται ένα μεγάλο κομμάτι της δικής μου δουλειάς, να τον κάνω αρχικά να νοιώσει ασφαλής.

Αρνητικές κι ανασφαλείς σκέψεις δεν κάνουν (μόνο) οι ανασφαλείς άνθρωποι. Κάνουμε όλοι ή σχεδόν όλοι οι άνθρωποι όταν βρεθούμε σε μια μη ασφαλή για εμάς κατάσταση. Εάν επιτρέψουμε σε αυτές να μας κυριεύσουν τότε αυτές θα καθορίσουν τις ενέργειές μας και εμείς σίγουρα θα απομακρυνθούμε από το σημαντικό για εμάς, τον στόχο μας.