Οι οικογένειες έχουν μερίδιο ευθύνης για τα άτομα που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές. Αν και η αναζήτηση ευθυνών σίγουρα δεν βοηθάει, αντιθέτως πολλές φορές μπορεί να ενεργοποιήσει και ενοχές που να δυσκολέψουν την προσπάθεια, εντούτοις είναι σίγουρο ότι οι διατροφικές συνήθειες είναι προιόν «εκπαίδευσης» μέσα στην πρωταρχική οικογένεια κάθε ατόμου στο κομμάτι της πρόληψης, αλλά και στο κομμάτι της θεραπείας το περιβάλλον πρέπει κι αυτό να συμπαρασταθεί έμπρακτα στην προσπάθεια αλλαγών του ατόμου καθώς η οποιαδήποτε αλλαγή σε ένα πλαίσιο ατόμων που κινείται στην αντίθετη πλευρά, θα ανακόψει κάθε επιτυχημένη προσπάθεια.
Η διάγνωση διατροφικής διαταραχής είναι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Και πράγματι είναι και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η διατροφική διαταραχή δεν είναι απλώς μια επιλογή συγκεκριμένων τροφών ή τρόπου θρέψης, όπως συχνά αντιλαμβάνεται μεγάλη μερίδα του κόσμου. Είναι πρόβλημα υγείας και χρειάζεται να αντιμετωπιστεί. Έγκαιρα και αποτελεσματικά.
Οι διατροφικές διαταραχές μπορούν να επηρεάσουν κάθε άτομο ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου, εθνικότητας, πολιτισμικού πλαισίου. Πράγματι οι διαταραχές πρόσληψης τροφής δεν έχουν προτίμηση και δεν αφορούν συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού.
Αποτελούν παράγοντα κινδύνου για πλήθος προβλημάτων υγείας. Αρκεί να σκεφτούμε πόσα κύτταρα και όργανα επηρεάζει η διατροφή μας , για να αντιληφθούμε σε τι βαθμό υπάρχει αυτός ο κίνδυνος για συνοδά οργανικά προβλήματα υγείας ενυπάρχουν ή μπορεί μελλοντικά να προκύψουν.
Η πλήρη ίαση των διατροφικών διαταραχών είναι εφικτή. Η έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση παίζουν τεράστιο ρόλο. Επίσης επειδή ψυχοθεραπευτικά η αποδέσμευση από την «εικόνα σώματος» κι άλλα παρόμοια δυσλειτουργικά σχήματα , δεν επιτυγχάνεται άμεσα, χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια. Αλλά το αποτέλεσμα μπορεί να ανταμείψει.
Mersinias Thomas, TEDx speaker,
Clinical Psychologist, Mental Health Counselor
©www.mersinias.gr
Αναφορές:
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/erv.2553
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31051507/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17469897/
