Ο αείμνηστος ψυχίατρος Πέτρος Σιφναίος καθηγητής στο Χάρβαρντ εισήγαγε αυτό τον όρο στην ψυχολογία το 1972. Ένα άτομο με αλεξιθυμία δυσκολεύεται να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του κάτι που φυσικά επηρεάζει και τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίνεται στα συναισθήματα των άλλων. Αυτό φυσικά οδηγεί σε έκπτωση των κοινωνικών δεξιοτήτων του και ελλείμματα στις σχέσεις του. Η αλεξιθυμία δεν ορίζεται ως διαταραχή κλινικά διαγνωσμένη. Ωστόσο εμφανίζεται συνοδά με διαταραχές του φάσματος της κατάθλιψης, του μετατραυματικού στρες, καθώς και σε πλήθος νευρολογικών προβλημάτων.

Ένα άτομο με αλεξιθυμία δεν έχει απλά πρόβλημα στα συναισθήματά του αλλά και στις σωματικές αισθήσεις που τα συνοδεύουν. Για παράδειγμα δεν αντιλαμβάνεται τη σύνδεση που μπορεί να έχει η ταχυπαλμία με μια αίσθηση άγχους ή το σφίξιμο στο στήθος με το αίσθημα του θυμού ή της λύπης, κλπ.

Αυτό που μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να την αντιμετωπίσει είναι η ενσυνειδητότητα την οποία επιτυγχάνουμε με αύξηση της παρατήρησης του ίδιου του ατόμου για τα συναισθήματά του , την προοδευτικά λεπτομερή καταγραφή τους, και την προοδευτική του έκθεση σε αυτά.

Η γνωσιακή ψυχοθεραπεία έχει ως κέντρο τη διαχείριση των συναισθημάτων του ατόμου για αυτό και έχει αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματική και στην αλεξιθυμία.

Mersinias Thomas, TEDx Speaker

Clinical Psychologist, Mental Health Counselor

©www.mersinias.gr

Αναφορές:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3832802/