Τις τελευταίες δεκαετίες ο άνθρωπος επικεντρώθηκε ιδιαίτερα στην εικόνα του σώματος του , όχι όμως δυστυχώς από την μεριά της υγείας και πως ο ίδιος την νοιώθει, αλλά από την μεριά του πως αυτή φαίνεται και γίνεται αποδεκτή από τους τρίτους. Αυτό οδήγησε όπως είδαμε σε εξάρσεις διατροφικών διαταραχών (βουλιμία-ανορεξία) για τουλάχιστον μια δεκαετία, ειδικά σε επικίνδυνα μικρές ηλικίες, της εφηβείας και μετα-εφηβείας και ειδικά στο γυναικείο φύλο. Πρόσφατα μάλιστα εξελίχθηκε μια νέα μορφή διατροφικής διαταραχής , η ορθορεξία, δηλαδή η αποκλειστική κι εμμονική προσκόλληση σε υγιεινή διατροφή και light προϊόντα.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι η εικόνα του σώματος , συνδέεται άμεσα με την χαμηλή διέγερση κι επιθυμία καθώς και με την χαμηλή απόκριση στην όποια διεκδίκηση εν δυνάμει συντρόφων, κάτι που με την σειρά του ενδυναμώνει και πλήθος συμπεριφορών αντικοινωνικότητας που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αύξηση της μοναξιάς.

Η θεραπεία σε ένα ζευγάρι δεν είναι ούτε εύκολη ούτε γρήγορη υπόθεση. Πολλά ζευγάρια ερχόμενα στο γραφείο μου, πιστεύουν ότι η συνεδρία θα λειτουργήσει ως χάπι, κι από την επόμενη μέρα της πρώτης κιόλας συνεδρίας , όλα θα αρχίσουν μαγικά να λειτουργούν ή να ξαναλειτουργούν στην σχέση τους. Επίσης παρατηρώ συχνά να προσέρχονται με πρώτιστη και κυρίαρχη ανάγκη να βρεθεί ποιος από τους δύο είναι ο περισσότερο λάθος, κι όχι ποια είναι τα λάθη και πως αυτά μπορούν να διορθωθούν με κοινή προσπάθεια.

Μια εξαιρετικά ανησυχητική νέα τάση παρουσιάζεται ανάμεσα στους νέους  κυρίως στην Αμερική αλλά δείχνει να εξαπλώνεται ταχύτατα λόγω της εύκολης «απορρόφησης» κάθε νέας τάσης μέσω των socialmedia.

Η νέα αυτή μόδα είναι η αφαίρεση του προφυλακτικού κατά την διάρκεια συναινετικού σεξ, χωρίς όμως να γίνεται εν γνώσει του/της παρτενέρ, και η μετέπειτα επίδειξη «υπερηφάνειας» για αυτό στα social media.

Μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Columbia journal of Gender & Law,  δείχνει ότι το φαινόμενο αυτό , γνωστό ως «stealthing» τείνει να πάρει ανησυχητικές διαστάσεις.

Μετά από την πρώτη περίοδο της εξιδανίκευσης του συντρόφου στα πλαίσια του ερωτικού ενθουσιασμού έρχεται συνήθως η απογοήτευση. Σιγά - σιγά συνειδητοποιούμε ότι ο σύντροφός μας δεν είναι αυτός που ονειρευόμασταν να είναι. Για να αποφύγουμε την απογοήτευση οφείλουμε να  περάσουμε σε μια δεύτερη φάση της σχέσης και να αγαπήσουμε τον σύντροφό μας γι' αυτό που είναι και όχι γι' αυτό που θα θέλαμε να είναι. Αυτή η φάση της ώριμης αγάπης βασίζεται στην προσπάθεια, στην γνώση, στην υπομονή, στη φροντίδα και στον αμοιβαίο σεβασμό. Πρόκειται περισσότερο για ένα ατέλειωτο, περιπετειώδες ταξίδι παρά για ένα στόχο που μπορούμε να πετύχουμε μια κι έξω για πάντα.

H καλή σχέση προϋποθέτει ωριμότητα, συγκρότηση, ισορροπία, αντοχή και υπομονή. Για να επικοινωνήσουμε σωστά χρειάζεται να καλλιεργήσουμε την αυτογνωσία και τον αυτοέλεγχο και να αναζητήσουμε νέους τρόπους δημιουργικής επικοινωνίας. Ο σύντροφός μου δεν ευθύνεται για τα δικά μου αρνητικά αισθήματα. Δεν είναι αυτός που με πληγώνει αλλά ο τρόπος που εγώ αντιλαμβάνομαι και κατανοώ τη συμπεριφορά του. Σε όλες τις περιπτώσεις που πιστεύω ότι αυτός ευθύνεται για τη σύγκρουση, η αλήθεια είναι ότι έχω και εγώ πάντοτε ένα μερίδιο ευθύνης. Κάθε φορά που ενώ ο σύντροφός μου εκφράζει ανάγκες ή παράπονα ή ανησυχίες, εγώ απειλώ, καθοδηγώ, ικετεύω, κολακεύω, ανακρίνω, αμφισβητώ, διακόπτω, κρίνω, κατηγορώ, ενοχοποιώ, γελοιοποιώ, ερμηνεύω ή αλλάζω θέμα εμποδίζω την επικοινωνία και τραυματίζω την αγάπη.

Η παραφιλία της Φετιχιτιστικής Διαταραχής (γνωστή κι ως Φετιχισμός), αφορά την «ερωτικοποίηση» άψυχων αντικειμένων ή μερών του σώματος, για την σεξουαλική ικανοποίηση. Σημειώνεται ότι ως διαταραχή γίνεται δεκτή μόνο όταν υπάρχει απουσία φυσιολογικής σεξουαλικής λειτουργίας χωρίς την ύπαρξη συγκεκριμένου φετιχιστικού αντικειμένου, κι όχι με την απλή προτίμηση.

Ανάμεσα στα πιο κοινά αντικείμενα φετίχ είναι τα γυναικεία εσώρουχα, σουτιέν, κάλτσες, παπούτσια, μπότες, ή άλλα είδη ιματισμού. Ένα άτομο με ένα φετίχ για ένα μέρος του σώματος (π.χ., πόδια, μαλλιά) θα επικεντρωθεί κατά κύριο λόγο σε  αυτήν την πλευρά του σώματος κι όχι τόσο επι των  γεννητικών οργάνων κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.

Σε μια κοινωνία  που μετρά σχεδόν 7 δεκαετίες σεξουαλικής απελευθέρωσης, το θέμα της αυτοϊκανοποίησης παραμένει ταμπού.

Ως αυτοερωτισμός χαρακτηρίζονται οι σεξουαλικές συμπεριφορές με τις οποίες το άτομο εξασφαλίζει ικανοποίηση, καταφεύγοντας στο ίδιο του το σώμα, χωρίς δηλαδή να υπάρχει άλλο άτομο.

Καμία άλλη μορφή σεξουαλικής δραστηριότητας δεν έχει αρνητικά συζητηθεί και καταδικαστεί παγκοσμίως τόσο, όσο η αυτοϊκανοποίηση. Η έρευνα του Kinsey για την πρόγνωση της αυτοϊκανοποίησης κατέδειξε πως σχεδόν όλοι οι άνδρες και περίπου τα ¾ των γυναικών έχουν αυτοϊκανοποιηθεί τουλάχιστον μια φορά κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οι περισσότεροι, άνδρες και γυναίκες, αυνανίζονται τακτικά στη ζωή τους, με το 95% των ανδρών και το 72% των γυναικών να το παραδέχεται, σύμφωνα με το Asap SCIENCE. Αντίθετα με τα όσα πιστεύουν πολλοί, λόγω ακριβώς των κοινωνικών ταμπού, ο αυνανισμός δεν είναι μια πράξη που την κάνουν κυρίως τα άτομα που δεν έχουν κάποια ερωτική σχέση ή που δεν είναι φυσιολογικά άτομα.