Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες ντρέπονται το ίδιο για την οργή τους, παρόλο που όπως φαίνεται την βιώνουν και την εκφράζουν τελείως διαφορετικά. Η κοινωνικοποίηση των φύλων μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι άνδρες και οι γυναίκες διαχειρίζονται τον θυμό τους, δείχνουν οι έρευνες.
"Και οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν ευνοηθεί ελάχιστα από τον κοινωνικό ρόλο των φύλων τους διαχρονικά , στο θέμα του θυμού ", λέει η ψυχολόγος Sandra Thomas PhD, κορυφαία ερευνητής στην οργή των γυναικών , και μετέπειτα ερευνήτρια και στις εμπειρίες των ανδρών με τον θυμό (a.p.a journal vol34). "Οι άντρες έχουν ενθαρρυνθεί κοινωνικά να είναι πιο εμφανείς με την οργή τους."
Η Κατάθλιψη ως ασθένεια επηρεάζει την λειτουργικότητα του ατόμου πολυ-επίπεδα. Από τα κυριότερα επίπεδα που παρατηρούνται αλλαγές είναι η συναισθηματικότητα, η οποία φέρνει και τις διακυμάνσεις στην διάθεση με σταδιακή σταθεροποίηση προς μια έντονα αρνητική.
Η συναισθηματικότητα και οι αλλαγές σε αυτήν , επηρρεάζουν όπως είναι φυσικό και την εγγύτητα που νοιώθει με τον/την σύντροφο του. Η αίσθηση της εγγύτητας μεταβάλει και την ποιότητα της σεξουαλικής επαφής. Δεν είναι το μόνο αρνητικό που φέρνει όμως η κατάθλιψη στο σεξουαλικό κομμάτι της ζωής του ατόμου με Κατάθλιψη.
Οι σεξουαλικές μας φαντασιώσεις δείχνουν να αντικατοπτρίζουν σημαντικά στοιχεία τάσης του χαρακτήρα μας. Σε πρόσφατη έρευνα των φαντασιώσεων άνω των 4000 ατόμων , ο συγγραφέας του βιβλίου «Πες μου τι θέλεις» Justin Lehmiller , διαπίστωσε ότι οι 5 βασικοί τύποι προσωπικοτήτων , συνδέονται με συγκεκριμένους τύπους σεξουαλικών φαντασιώσεων.
Εμπιστοσύνη είναι η συναισθηματική αλληλουχία η βασισμένη στην λογική , που κάνει μια συμπεριφορά απέναντι σε έναν άλλον άνθρωπο ως την μόνη αποδεκτή από τους ίδιους τους εκφραστές της. Προσωπικά αυτόν τον ορισμό θα έδινα στην ερώτηση τι είναι εμπιστοσύνη.
Χωρίς έναν σημαντικό βαθμό εμπιστοσύνης, καμία σχέση δεν μπορεί να κρατήσει για μεγάλο διάστημα ή ακόμη και να υπάρξει καν. Σήμερα δυστυχώς η κοινωνία μας μοιάζει να πάσχει από έναν ιδιότυπο αυτισμό. Απομονωμένες μονάδες συνευρίσκονται, είτε κοινωνικά είτε φιλικά είτε ερωτικά, χωρίς όμως να συναντιούνται ποτέ ουσιαστικά, καθώς η ατομική ανασφάλεια κάνει αδύνατη την απαραίτητη υποχώρηση που απαιτεί κάθε μορφής σχέση.
Η αναζήτηση συντροφικότητας, αγάπης και ερωτισμού είναι πρωταρχική ανάγκη για κάθε άνθρωπο. Ποια όμως η πραγματική εικόνα για τους ανθρώπους με ψυχική ασθένεια; Είναι εύκολο να βρουν σύντροφο; Είναι πρόθυμοι οι ίδιοι να μπούνε σε αυτή την διαδικασία αναζήτησης; Και μήπως τελικά η μοναξιά της εποχής μας δεν είναι παρά ένας δείκτης ότι η συντροφικότητα και η σύνδεση των ανθρώπων δυσχεραίνει, όσο αυξάνονται οι δείκτες ψυχικής ασθένειας στο κοινωνικό σύνολο;
Αυτό που δείχνουν οι σημερινές έρευνες είναι ότι σε ένα σύνολο ατόμων με ψυχικές ασθένειες όπως κατάθλιψη, άγχος, κρίσεις πανικού, διπολική διαταραχή, μόνο το 15% βρίσκεται σε σχέση.
Ο οργασμός μπορεί να είναι προβληματικός ή ελλιπής για μικρό ή μεγάλο διάστημα στην ζωή μιας γυναίκας, για πολλούς κα διαφορετικούς λόγους. Πέρα από οργανικούς λόγους, όπως η επίδραση φαρμάκων, η ύπαρξη κάποιας χρόνιας ασθένειας ή η εμμηνόπαυση στις μεγαλύτερες ηλικίες, υπάρχει και η πτώσης της ποιότητας του οργασμού χωρίς προφανές οργανικό αίτιο. Στην περίπτωση αυτήν, έχουμε σαφή ψυχολογική επίπτωση στην ποσότητα και ποιότητα των οργασμών και χρειάζεται εντατική προσπάθεια ανάκαμψής και βελτίωσης , παράλληλα σε ψυχολογικό και σωματικό πεδίο. Πιο συγκεκριμένα, κάποια βήματα από τον σύντροφο-παρτενέρ, που μπορούν σε μεγάλο βαθμό να βοηθήσουν, είναι:
