Σύντροφος ή φίλος;

Σήμερα , ίσως περισσότερο από ποτέ, η ανάγκη των ανθρώπων για επαφή έχει αυξηθεί. Η φιλία είναι αναμφισβήτητα ισχυρή αξία στην ζωή κάθε ανθρώπου, κι όσο κι αν απογοητευόμαστε από τις φιλικές κατά καιρούς σχέσεις μας, πάντα αναζητούμε τον πραγματικό φίλο, αυτόν ή αυτήν που θα μας νιώσει και θα μας σταθεί. Από την άλλη , η αναζήτηση της μοναδικής και ιδεατής αγάπης στο πρόσωπο μιας σχέσης, είναι το βασικό ζητούμενο για τον καθένα μας σε κάθε στιγμή της ζωής μας.

Είναι ή μπορεί να είναι ο σύντροφος μας ταυτόχρονα και ο καλύτερος φίλος μας; Κι αν ναι, μήπως ο καλύτερος φίλος μας μπορεί να γίνει και μελλοντικός σύντροφός μας; Τι είναι λειτουργικό; Και τι όχι;

Σε πρόσφατη έρευνα στην Αμερική, ανάμεσα σε 800+ ενήλικες, στην ερώτηση «θεωρείτε τον σύντροφό σας τον καλύτερο φίλο σας; Ή έχετε κάποιο άλλο πρόσωπο ως καλύτερο φίλο;» , το 83% απάντησε θετικά ότι θεωρεί τον σύντροφό του ως τον καλύτερο φίλο του. Αυτό το ποσοστό σε μια αντίστοιχη έρευνα προ 30ετίας σχεδόν (1993) ήταν μόλις στο μισό , 44%. Αυτό σαν εξήγηση μπορεί να έχει δύο βασικά σημεία: πρώτον ότι η μοναξιά της εποχής και οι ταχύτητες της σύγχρονης ζωής, επιζητούν συμπύκνωση των σχέσεων για κάλυψη πολλαπλών αναγκών. Δεύτερον ότι οι σχέσεις έχουν εξελιχθεί σε πιο ισότιμες κι αυτό δηλώνει ότι δημιουργούνται υψηλότερα πρότυπα που επιτρέπουν κι αντέχουν πολλαπλές μορφές υψηλών αξιών να συνυπάρχουν μέσα σε μια σχέση ,όπως αυτές του έρωτα και της φιλίας.

Σε ατομικό επίπεδο, ο σύντροφος πλέον αποζητά πέρα από την συντροφικότητα , και την προσωπική του ανάπτυξη μέσα από την σχέση του, αλλά και την εκπλήρωση των στόχων του ή την βοήθεια σε αυτό.

Είναι ο καλύτερος σύντροφος και ιδανικός φίλος; Αυτό δεν μπορεί να έχει μια σαφή και ξεκάθαρη απάντηση, καθώς εμπεριέχει τόσα υποκειμενικά στοιχεία για τον καθένα, που μάλλον μια γενική κι αντικειμενική απάντηση θα αδικούσε το σύνολο των σχέσεων. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι οι σχέσεις που θεωρούν τον/την σύντροφο τους και φίλο τους δείχνουν να απολαμβάνουν μια πολύ ποιοτικότερη σχέση. Οι σχέσεις δηλαδή που βασίζονται σε μια πιο συντροφική-φιλική προσέγγιση με κοινά ενδιαφέροντα, σεβασμό της ατομικότητας, και άνεση , και διαρκούν περισσότερο και είναι για τα άτομα πιο ικανοποιητικές.

Το γιατί συμβαίνει αυτό , είναι εύκολο να το αντιληφθούμε βέβαια, αφού όλοι κατανοούμε ότι μια σχέση πάθους «φροντίζει» κυρίως το εγώ μας, ενώ μια σχέση συντροφική «φροντίζει» πρωτίστως την σχέση.

Μερσινιάς Θωμάς, Κλινικός Ψυχολόγος – TEDx Speaker

©www.mersinias.gr