Την κατάσταση κατά την οποία  δηλαδή αισθάνομαι την επιθυμητή εκείνη οικειότητα με τον / την σύντροφό μου ώστε να μπορώ να δημιουργήσω από κοινού φαντασιώσεις και να απολαύσω την ευχαρίστηση και την διασκέδαση μέσα στο σεξ στον μέγιστο βαθμό. Αυτό θα οδηγήσει μετέπειτα και στην απόλυτη σεξουαλική ολοκλήρωση που μπορεί να υπάρξει σε ένα ζευγάρι , που είναι η από «κοινού προς τα έξω» δράση.

Αυτό που παρατηρώ εμπειρικά, είναι ότι  πολλές φορές η έλλειψη οικειότητας σε ένα ζευγάρι υπάρχει σε πολλούς τομείς και όχι μόνο στο σεξ , παρόλο που οι ίδιοι δείχνουν να πιστεύουν ότι στους υπόλοιπους τομείς αισθάνονται πολύ άνετα με τον/την σύντροφό τους και δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Αυτή η παρερμηνεία συνήθως συμβαίνει γιατί  η σιωπή του ενός μέσα στην σχέση. εκλαμβάνεται ως αποδοχή ,  ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Είναι περισσότερο μια σιωπηλή ανοχή.

Και θα πρέπει να μου αρέσουν οι φαντασιώσεις του/ της συντρόφου μου; Αν δεν μου αρέσουν; Αν με θίγουν;

Στις περισσότερες περιπτώσεις η απάντηση σε αυτό , όσο σκληρή κι αν πιθανόν ακούγεται, είναι ότι θα ήταν καλό να γίνει μια επανεξέταση της σχέσης και του ανθρώπου που έχουμε ως σύντροφο. Αν τα θέλω του μας θίγουν, πιθανότατα έχουμε μια διαφορετική οπτική στα πράγματα που απλά καλύπτουμε με την καθημερινότητα.

Φυσικά όμως και μπορούν να υπάρχουν φαντασιώσεις του/ της συντρόφου μας που πολύ απλά να μην μας αρέσουν, να μην μας ερεθίζουν. Σε αυτήν την περίπτωση ο χρυσός κανόνας είναι να θυμόμαστε ότι είναι τελείως διαφορετικό πράγμα η άρνηση μας σε μια φαντασίωση και τελείως διαφορετικό πράγμα ο κακός χαρακτηρισμός της.

Mersinias Thomas, TEDx speaker,

Clinical Psychologist, Mental Health Counselor

©www.mersinias.gr