Δεν είναι μόνο στην εξωτερική τους εμφάνιση η προσπάθεια να φαίνονται «τέλειοι», αλλά σε κάθε τομέα: η δουλειά τους είναι πολύ σημαντικότερη των υπολοίπων, κουράζονται πολύ περισσότερο από τον καθένα, έχουν τέλειους φίλους, βγαίνουν σε μέρη που είναι τα καλύτερα και γενικά οι επιλογές τους δεν τίθενται ποτέ προς αμφισβήτηση. Αντιθέτως οι επιλογές όλων των άλλων μπαίνουν πάντα σε αμφισβήτηση. Και φυσικά υπόκεινται στην κριτική τους.

Η ψυχολογία πίσω από αυτή την κατάσταση είναι η ψυχολογία του Adler οποίος μίλησε πρώτος για το κόμπλεξ κατωτερότητας. Σύμφωνα με τον Adler οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας, προσπαθούν να υπερκεράσουν τις αδυναμίες τους μέσω μιας «μόνιμης αγωνίας για την υπεροχή τους». Κι ο μόνος τρόπος για να αισθάνονται αυτήν την υπεροχή είναι να υποβαθμίζουν τις επιλογές και τον τρόπο ζωής των γύρω τους. Για τον Adler η συμπεριφορά αυτής της αγωνιώδους προσπάθειας για μόνιμη «υπεροχή», αποτελεί πυρήνα νεύρωσης.

Υπάρχουν χαρακτηριστικές ενδείξεις στην συγκεκριμένη συμπεριφορά που αν τις αναγνωρίσεις θα μπορείς να προσπερνάς ή να αποφεύγεις ανθρώπους με τόσο τοξική συμπεριφορά και να συνεχίζεις την μέρα σου δημιουργικά όπως και πριν τους συναντήσεις.

-       Ένα κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι ο ανασφαλής άνθρωπος θα καυχηθεί για κάθε πράγμα που κάνει. Ακόμα και για πράγματα που στους περισσότερους φαίνονται «παιδιάστικα», για τον ίδιο είναι πράγματι ένα κατόρθωμα που χρήζει συγχαρητηρίων. Είναι η μόνιμη προσπάθειά τους να επιβεβαιώνουν στον εαυτό τους όσο πιο συχνά γίνεται για τις «φανταστικές» επιλογές τους. Η ανωριμότητα άλλωστε είναι ένα σύνοδο χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων.

-       Ο ανασφαλής άνθρωπος θα πει, την άσχημη συνήθως γνώμη του, για κάθε επιλογή σας χωρίς να του ζητηθεί. Είτε αυτή αφορά κάτι που φάγατε, κάτι που φορέσατε, ένα μέρος που πήγατε, μια διασκέδαση που επιλέξατε, η άσχημη κριτική του ανασφαλή ανθρώπου είναι πάντα εκεί πριν την ζητήσετε.

-       Ο ανασφαλής χρησιμοποιεί συχνά αυτό που στην ψυχολογία ονομάζουμε «ταπεινό αυτοέπαινο». Είναι κάτι που όλοι έχουμε συναντήσει συχνά (ειδικά στα κοινωνικά δίκτυα είναι πολύ συχνό). Για παράδειγμα θα παραπονεθεί για συχνά ταξίδια που η τέλεια δουλειά του τον αναγκάζει να κάνει, ή θα παραπονεθεί έντονα για τον καιρό που δεν επέτρεψε να απολαύσει απόλυτα το τέλειο μέρος που επέλεξε. Γενικά ο ανασφαλής άνθρωπος παραπονιέται πολύ συχνά για τα πάντα. Ακόμα και για πράγματα που δεν σχετίζονται μαζί του. Έτσι επιβεβαιώνει στον εαυτό του τα «τέλεια» πρότυπα που έχει.

Η οποιαδήποτε προσπάθεια σου να αντιδράσεις σε αυτήν την συμπεριφορά τους και να την διορθώσεις , θα πέσει στο κενό για πολλούς λόγους, κυρίως όμως γιατί κατά βάση οι ίδιοι την αντιλαμβάνονται ως σωστή, και γιατί ακόμα κι αν την αντιληφθούν για να την αλλάξουν θα πρέπει να μεταβάλλουν και την αυτοαξιολόγησή τους, πράγμα που δύσκολα θα καταφέρουν χωρίς την βοήθεια ειδικού.

Mersinias Thomas, TEDx speaker,

Clinical Psychologist, Mental Health Counselor

©www.mersinias.gr